Блог дээрээ байтугай цаасан дээр ч өөрөө өөртөө зориулж тэмдэглэл бичихээ болиод уджээ. Урьд нь би ангийнхандаа зориулж энэхүү блогийг Гэрлээтэй нээж ангийн холбогдолтой хичээл, даалгавар, мэдээ, зураг, зар гээд ангитай холбоотой юу л байна бүгдийг нь оруулахыг хичээдэг байсан. Ангийнхан ч идэвхтэй байхаар урамтай ч гэж жигтэйхэн.
Аа тэгээд 11р ангиа төгсөөд бүгд өөр өөрийн мөрийг хөөж бас 2009 оноос фэйсбүүк гэж гарч ирснээр хүмүүс зугаалгаар явсан зургаа үзэх гэж, хэн нэгнийхээ бичсэн зүйлийг унших гэж блогруу орж ирэх нь ч багасч, бичдэг байсан хүмүүс ч фэйсбүүк зэрэгт сатаараад алга болсон байгаа юм. За тэр ч яахав, хамаг буруугаа фэйсбүүкрүү өгөөд байгаа юм биш л дээ. Зүгээр нэг шалтаг л байх.
Яагаад би өнөөдөр бичихээр шийдсэн бэ гэвэл, би өөрөө өөртөө эргэн тойронд минь юу болоод байгааг, би өөрөө юуны төлөө яваад байгааагааа, миний ойрын зорилго юу юм, би одоо юу хийх ёстой юм гээд хааяадаа нэг бодчихоод тэгээд л тэр бодол минь удалгүй л замхран алга болно. Харин тэдгээр бодлуудаа цаасан дээр буулгаад, анхаарлаа төвлөрүүлж байгаад хүнд ярихад биш юм гэхэд уншихад утгатай байхаар цэгцлээд эмхлээд буулгачихвал өөрт маш хэрэгтэй юм байдаг юм байна гэж бодлоо. Хүн хүн адилгүй л байх. Над шиг өөрийнхөө зорилгыг замынхаа талаас мартчихдаг эсвэл хүч хүрэхгүйнээ гээд хаячих хандлагатай хүнд үүнээс өөр тустай юм гэж байхгүй юм шиг санагдаж байна даа.
Аа тэгээд 11р ангиа төгсөөд бүгд өөр өөрийн мөрийг хөөж бас 2009 оноос фэйсбүүк гэж гарч ирснээр хүмүүс зугаалгаар явсан зургаа үзэх гэж, хэн нэгнийхээ бичсэн зүйлийг унших гэж блогруу орж ирэх нь ч багасч, бичдэг байсан хүмүүс ч фэйсбүүк зэрэгт сатаараад алга болсон байгаа юм. За тэр ч яахав, хамаг буруугаа фэйсбүүкрүү өгөөд байгаа юм биш л дээ. Зүгээр нэг шалтаг л байх.
Яагаад би өнөөдөр бичихээр шийдсэн бэ гэвэл, би өөрөө өөртөө эргэн тойронд минь юу болоод байгааг, би өөрөө юуны төлөө яваад байгааагааа, миний ойрын зорилго юу юм, би одоо юу хийх ёстой юм гээд хааяадаа нэг бодчихоод тэгээд л тэр бодол минь удалгүй л замхран алга болно. Харин тэдгээр бодлуудаа цаасан дээр буулгаад, анхаарлаа төвлөрүүлж байгаад хүнд ярихад биш юм гэхэд уншихад утгатай байхаар цэгцлээд эмхлээд буулгачихвал өөрт маш хэрэгтэй юм байдаг юм байна гэж бодлоо. Хүн хүн адилгүй л байх. Над шиг өөрийнхөө зорилгыг замынхаа талаас мартчихдаг эсвэл хүч хүрэхгүйнээ гээд хаячих хандлагатай хүнд үүнээс өөр тустай юм гэж байхгүй юм шиг санагдаж байна даа.
